House T

Βασικό πρόβλημα στο σχεδιασμό αποτέλεσε το ζήτημα της ένταξης στο φυσικό περιβάλλον αλλά και στην έντονη κλίση (μεγαλύτερη του 20%) του οικοπέδου. Η ιδέα εστίασε στην υιοθέτηση της κλίσης ως εκφραστικού στοιχείου. Το κτίριο ακολουθεί την κλίση και προσανατολίζεται μέσω αυτής σε σχέση με τη θέα. Οι κύριοι χώροι προσανατολίζονται άμεσα σε αυτή μέσω ανοιγμάτων. Ταυτόχρονα τμήμα του κτιρίου βυθίζεται στο έδαφος με σκοπό να μην προεξέχει από αυτό σε μεγάλο ύψος (μέγιστο 4.5μ). Η επέμβαση στο πρανές περιορίζεται στο ελάχιστο και η διαμόρφωση του δημιουργεί μία μικρή αυλή η οποία στεγάζεται σε μέρος της από πέργκολα. Όλοι οι χώροι του κτιρίου φωτίζονται άμεσα από την πλευρά της αυλής της οποίας ο προσανατολισμός εκμεταλλεύεται το σκιασμό του κτιρίου. Μετά την ολοκλήρωση του κτιρίου σκοπός είναι τμήμα του να “επενδυθεί και με φύτευση (κυρίως τοπικά αναρριχώμενα) με σκοπό την ακόμη μεγαλύτερη ένταξη του.
Βασικό πρόβλημα που έπρεπε να διασαφηνιστεί στο σχεδιασμό ήταν ότι η περιοδική χρήση του κτιρίου, σε συνδυασμό με το επιθυμητό οικονομικό κόστος κατασκευής, απαιτούσε θυσίες σε σχέση με τους ιδιωτικούς χώρους και έμφαση στους οικογενειακούς-διημέρευσης στεγασμένους, υπαίθριους και ήμι-υπαίθριους χώρους. Με δεδομένο ότι αναφερόμαστε σε μία πολύτεκνη οικογένεια τα υπνοδωμάτια καλύπτουν αποκλειστικά την ξεκούραση και επιλέχθηκε η οργάνωση της κατοικίας γύρω από ένα βασικό διάδρομο με σκοπό τη δημιουργία όσο το δυνατόν περισσότερων αποθηκευτικών χώρων.